Ανατομία Καρδιάς 2
Οι τέσσερις βαλβίδες της καρδιάς ταξινομούνται σε δύο τύπους - τις κολποκοιλιακές [μιτροειδής και τριγλώχινα] και τις μηνοειδείς [αορτική και πνευμονική]. Αυτή η διάκριση είναι σημαντική. Κατά τη συστολή, οι κολποκοιλιακές βαλβίδες είναι κλειστές και οι μηνοειδείς βαλβίδες είναι ανοιχτές.
Στη διαστολή ισχύει το αντίθετο. Οι κολποκοιλιακές βαλβίδες ανοίγουν για να επιτραπεί η κοιλιακή πλήρωση και οι μηνοειδείς βαλβίδες κλείνουν για να εμποδίσουν της αναστροφή του αίματος προς την καρδιά είτε από τη συστηματική είτε από την πνευμονική κυκλοφορία.
Σε υγιή άτομα αυτές οι βαλβίδες εκτελούν τις παραπάνω λειτουργίες πολύ καλά. Σε παθολογικές περιπτώσεις οι πιο κοινές ανωμαλίες αυτών των βαλβίδων είναι:
- Στένωση
- Ανεπάρκεια (ατελής σύγκλειση, η οποία προκαλεί αναστροφή αίματος ή διαφυγές, γνωστή και ως Παλινδρόμηση)
- Συνδυασμός στένωσης και ανεπάρκειας
Επειδή οι κολποκοιλιακές και οι μηνοειδείς βαλβίδες λειτουργούν αντίθετα στον καρδιακό κύκλο, τα αποτελέσματα της στένωσης και της ανεπάρκειας είναι διαφορετικά. Η στένωση των μηνοειδών βαλβίδων προκαλεί συστολικά φυσήματα: στένωση αορτής(ΣΑ) και στένωση πνευμονικής(ΣΠ). Η στένωση των κολποκοιλιακών βαλβίδων προκαλεί διαστολικά φυσήματα: στένωση μιτροειδούς(ΣΜ) και στένωση τριγλώχινας(ΣΤ). Η ανεπάρκεια των μηνοειδών βαλβίδων συνδέεται με διαστολικά φυσήματα: ανεπάρκεια αορτής(ΑΑ) και ανεπάρκεια πνευμονικής(ΑΠ). Η ανεπάρκεια των κολποκοιλιακών βαλβίδων προκαλεί συστολικά φυσήματα: ανεπάρκεια μιτροειδούς(ΑΜ) και ανεπάρκεια τριγλώχινος(ΑΤ).